ਗੁਰਦਾਸਪੁਰ, ਪਿੰਡ ਹਰਚੌਚਾਲ : ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਦਿਲ ਵਿਚ ਵਸਦਾ ਗੁਰਦਾਸਪੁਰ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਅੱਜ ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਖ਼ਬਰ ਦਾ ਗਵਾਹ ਬਣਿਆ ਹੈ, ਜੋ ਸਿਰਫ਼ ਮਨੁੱਖਤਾ ਦਾ ਮੂੰਹ ਕਾਲਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ, ਸਗੋਂ ਸਾਡੇ ਸੂਬੇ ਦੇ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਅਤੇ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਨਾਕਾਮੀ ਨੂੰ ਬੇਨਕਾਬ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਪਿੰਡ ਹਰਚੌਚਾਲ ਵਿਖੇ ਸਥਿਤ ਪ੍ਰਭ ਆਸ਼ਰਮ ਵਿੱਚ ਦਰਜਨਾਂ ਬਜ਼ੁਰਗ, ਜਿਹੜੇ ਆਪਣੇ ਘਰ-ਪਰਿਵਾਰ ਤੋਂ ਵਾਂਝੇ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਹਨ, ਬਿਮਾਰੀ, ਗਰੀਬੀ ਅਤੇ ਇਕੱਲੇਪਨ ਨਾਲ ਲੜ ਰਹੇ ਹਨ – ਪਰ ਸਰਕਾਰੀ ਸਿਸਟਮ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਭੁੱਲ ਗਿਆ ਹੈ।
ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਸੇਵਾਦਾਰ ਦੀ ਨੇਕ ਕਮਾਈ ‘ਤੇ ਟਿਕਿਆ ਆਸ਼ਰਮ
ਪਿਛਲੇ ਚਾਰ–ਪੰਜ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਸਿਰਫ਼ ਵੀਰ ਮਨਿੰਦਰ ਸਿੰਘ, ਇੱਕ ਸਮਰਪਿਤ ਸੇਵਾਦਾਰ, ਆਪਣੀ ਖੁਦ ਦੀ ਕਮਾਈ ਵਿੱਚੋਂ ਇਹਨਾਂ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਚਲਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਦਵਾਈ, ਖਾਣਾ, ਕੱਪੜੇ – ਸਭ ਕੁਝ ਉਹ ਆਪਣੇ ਜੇਬੋਂ ਦੇ ਰਹੇ ਹਨ। ਕੋਈ ਸਰਕਾਰੀ ਗ੍ਰਾਂਟ ਨਹੀਂ, ਕੋਈ ਪਿੰਡ ਜਾਂ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਵੱਡੇ ਲੋਕਾਂ ਵੱਲੋਂ ਯੋਗਦਾਨ ਨਹੀਂ।
ਮਨਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਦਿਲੋਂ ਭਾਵੁਕ ਹੋ ਕੇ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ:
“ਇਹ ਬਜ਼ੁਰਗ ਸਾਡੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਵਰਗੇ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਆਪਣੇ ਹੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਗਏ, ਤਾਂ ਘੱਟੋਂ-ਘੱਟ ਸਮਾਜ ਅਤੇ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਤਾਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਬਣਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ। ਪਰ ਅਸੀਂ ਅਜੇ ਤੱਕ ਇੱਕ ਪੈਸੇ ਦੀ ਸਰਕਾਰੀ ਮਦਦ ਨਹੀਂ ਵੇਖੀ।”
ਨਾਰੀ ਸ਼ਕਤੀ ਵੈਲਫੇਅਰ ਸੋਸਾਇਟੀ ਦੀ ਅਵਾਜ਼
ਇਸ ਸਾਰੀ ਸਥਿਤੀ ਦਾ ਖੁਲਾਸਾ ਨਾਰੀ ਸ਼ਕਤੀ ਐਜੂਕੇਸ਼ਨ ਵੈਲਫੇਅਰ ਸੋਸਾਇਟੀ ਦੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਅੰਮ੍ਰਿਤਪਾਲ ਕੌਰ ਨੇ ਕੀਤਾ, ਜਦ ਉਹ ਆਪਣੇ ਟੀਮ ਮੈਂਬਰਾਂ ਸਮੇਤ ਆਸ਼ਰਮ ‘ਚ ਪਹੁੰਚੀ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਕੀਤੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਸੁਣੀਆਂ ਅਤੇ ਕਈਆਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਪਾਣੀ ਵਗਦਾ ਦੇਖਿਆ।
ਅੰਮ੍ਰਿਤਪਾਲ ਕੌਰ ਨੇ ਸਖ਼ਤ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ:
“ਇਹ ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਫ਼ਰਜ਼ ਹੈ, ਕੋਈ ਖੈਰਾਤ ਨਹੀਂ! ਜੇ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਇਹਨਾਂ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਨੂੰ ਪੈਨਸ਼ਨ ਅਤੇ ਮੈਡੀਕਲ ਸਹੂਲਤਾਂ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਦਾ, ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕੁਰਸੀਆਂ ‘ਤੇ ਬੈਠਣ ਦਾ ਕੋਈ ਹੱਕ ਨਹੀਂ। ਨਾਰੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦੀ ਟੀਮ ਹੁਣ ਹਰ ਹਫ਼ਤੇ ਆਸ਼ਰਮ ਆਵੇਗੀ, ਮੈਡੀਕਲ ਕੈਂਪ ਲਗਾਏਗੀ ਅਤੇ ਘਰ–ਘਰ ਜਾ ਕੇ ਇਸ ਹਕੀਕਤ ਨੂੰ ਪਹੁੰਚਾਵੇਗੀ।”
ਡਾਕਟਰੀ ਮਦਦ ਦੀ ਵੀ ਕਮੀ
ਆਸ਼ਰਮ ਵਿੱਚ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਪੈਨਸ਼ਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਮੈਡੀਕਲ ਚੈਕਅਪ, ਦਵਾਈਆਂ ਅਤੇ ਐਮਰਜੈਂਸੀ ਸਹੂਲਤਾਂ ਦੀ ਵੀ ਘਾਟ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬਜ਼ੁਰਗ ਸ਼ੂਗਰ, ਬਲੱਡ ਪ੍ਰੈਸ਼ਰ, ਜੋੜਾਂ ਦੇ ਦਰਦ ਅਤੇ ਹੋਰ ਗੰਭੀਰ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਨਾਲ ਪੀੜਤ ਹਨ, ਪਰ ਸਮੇਂ ‘ਤੇ ਡਾਕਟਰੀ ਮਦਦ ਨਾ ਮਿਲਣ ਕਾਰਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਿਹਤ ਹੋਰ ਵੀ ਖਰਾਬ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ।
ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਲਈ ਖੁੱਲਾ ਚੈਲੰਜ
ਸੋਸਾਇਟੀ ਨੇ ਸਿੱਧਾ ਗੁਰਦਾਸਪੁਰ ਦੇ ਡਿਪਟੀ ਕਮਿਸ਼ਨਰ ਅਤੇ ਸਿਵਲ ਸਰਜਨ ਨੂੰ 24 ਘੰਟਿਆਂ ਦੀ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦਿੱਤੀ ਹੈ ਕਿ ਜੇਕਰ ਤੁਰੰਤ ਕਾਰਵਾਈ ਨਾ ਹੋਈ, ਤਾਂ ਲੋਕ ਸੜਕਾਂ ‘ਤੇ ਉਤਰ ਕੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨਗੇ।
ਮੀਟਿੰਗ ਅਤੇ ਮੈਡੀਕਲ ਕੈਂਪ ਦੀ ਯੋਜਨਾ
ਇਸ ਮੀਟਿੰਗ ਵਿੱਚ ਹਾਜ਼ਰ ਰਹੇ ਮੈਂਬਰ — ਵੀਰ ਮਨਿੰਦਰ ਸਿੰਘ, ਜਸ਼ਨਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ, ਅਮਨਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ, ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ, ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੌਰ, ਬਲਜੀਤ, ਲਖਵਿੰਦਰ, ਆਸ਼ਾ ਵਰਕਰ ਰੋਜੀ, ਰਵਿੰਦਰ ਕੁਮਾਰ, ਡਾ. ਰਮਨਦੀਪ ਕੌਰ, ਰਾਜ ਰਾਣੀ, ਗੁਰਦੀਪ ਕੌਰ, ਅਤੇ ਸੰਦੀਪ ਕੌਰ — ਨੇ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਦਿਨਾਂ ‘ਚ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ ‘ਤੇ ਮੈਡੀਕਲ ਕੈਂਪ ਲਗਾਉਣ ਦਾ ਫ਼ੈਸਲਾ ਕੀਤਾ।
ਸਵਾਲ ਜੋ ਟਾਲੇ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦੇ
- ਕੀ ਬਜ਼ੁਰਗਾਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਸੇਵਾਦਾਰ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਹੈ?
- ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਬਜਟ ਅਤੇ ਯੋਜਨਾਵਾਂ ਕਿੱਥੇ ਹਨ?
- ਕੀ ਅਸੀਂ ਮਨੁੱਖਤਾ ਦੇ ਫਰਜ਼ ਤੋਂ ਇੰਨੇ ਦੂਰ ਹੋ ਗਏ ਹਾਂ ਕਿ ਬੇਸਹਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਜਾਣਾ ਆਮ ਗੱਲ ਬਣ ਗਈ ਹੈ?
ਜਦ ਤੱਕ ਸਰਕਾਰ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਆਪਣਾ ਫਰਜ਼ ਨਹੀਂ ਨਿਭਾਉਂਦੇ, ਇਹ ਖਾਲੀ ਵਾਅਦੇ ਹੀ ਰਹਿ ਜਾਣਗੇ। ਪ੍ਰਭਿ ਆਸ਼ਰਮ ਦੇ ਇਹ ਬਜ਼ੁਰਗ ਅੱਜ ਸਾਡੇ ਧਿਆਨ ਦੀ ਲੋੜ ਵਿੱਚ ਹਨ – ਕੱਲ੍ਹ ਇਹ ਸਾਡਾ ਵੀ ਹਾਲ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ।
